Mijn eerste pizza

Een paar weken geleden heb ik een pizza/broodsteen gekocht via internet bij 3-2-1-pizza.eu. Voor brood heb ik hem al eens gebruikt maar nog niet voor pizza, dat gaat vanavond gebeuren.

Ik heb vrijdagavond pizzadeeg gemaakt met behulp van het recept in “The Breadbaker’s Apprentice”. Het deeg heeft de hele nacht in de koelkast gestaan. Op zaterdag haal ik twee uur voor het bakken de deegballen uit de koelkast zodat het op kamertemperatuur kan komen. Het deeg is echt heel erg fluffy en elastisch maar niet plakkerig. Precies zoals het boek schrijft dat het moet zijn dus ik ben heel erg tevreden.


Maar het vormen van de pizza gaat echt voor geen meter. Zodra ik het deeg op mijn beide vuisten leg loopt het er aan de zijkant af naar beneden. Ik krijg een langgerekte sliert deeg. Dat kan niet te bedoeling zijn. Ik leg het deeg op een bebloemd aanrecht en gelukkig blijkt het op het aanrecht ook heel gemakkelijk te zijn om er een pizza van te vormen. So far, so good.
Bij mijn pizzasteen heb ik ook een houten schep gekocht. Het is de bedoeling dat je de pizza belegt op de schep zodat je hem daarna gemakkelijk in de oven op de steen kunt schuiven. Ja, ja, klinkt goed maar blijkt toch niet zo eenvouding. Ik beleg de schep erg royaal met maismeel. Daarna beleg ik de pizza met zelfgemaakte tomatensaus en nog wat andere dingen. Hij ziet er heerlijk uit!


Dan wil ik de pizza in de oven schuiven. Maar dat lukt helemaal niet want de tomatensaus is door de (kleine) gaatjes in de pizza op de schep terechtgekomen en de pizza zit vastgeplakt aan de schep. Schuiven lukt helemaal niet meer wat ik ook probeer en uiteindelijk kiep ik de pizza maar ondersteboven op een bord, bebloem de onderkant nog maar eens een keer, kiep hem weer op de schep en uiteindelijk lukt het om hem kapot en schots en scheef op de steen te krijgen. Het geheel ziet er niet uit en ik maak er maar geen foto meer van. Mijn vriend is erg lief en verklaart dat hij toch heerlijk smaakt.